ชื่อพรรณไม้ : เล็บมือนาง

ชื่อภาษาอังกฤษ : Drunken sailor/ Rangoon creeper 

ชื่อวิทยาศาสตร์ : Quisqualis indica L.

ชื่อวงษ์ : COMBRETACEAE

ลักษณะวิสัย : ไม้เลื้อย

ลักษณะเด่นของพืช :

ลำต้น : เป็นไม้เถาเลื้อยเนื้อแข็ง อายุหลายปี เลื้อยพาดพันต้นไม้อื่น เปลือกต้นสีน้ำตาลปนแดง ค่อนข้างเรียบ กิ่งอ่อนมีขนนุ่ม กิ่งแก่มีหนามทรงพุ่มแน่นทึบ ใบ : เดี่ยว ออกตรงข้าม รูปรีหรือรูปรีแกมขอบขนาน ขนาด 7-9 x 15-18 ซม. โคนใบมนปลายใบแหลม ขอบใบเรียบ แผ่นใบเรียบ สีเขียว เนื้อใบบางค่อนข้างเหนียว ใบอ่อนสีเขียวอมแดง แผ่นใบมีขนปกคลุม ดอก : ออกเป็นช่อแขนงห้อยตามซอกใบ และปลายกิ่ง ช่อละ 10-20 ดอก เส้นผ่าศูนย์กลาง 1.5-2.5 ซม. ทยอยบานครั้งละ 3-6 ดอกต่อช่อ จึงเห็นดอกหลายสีในช่อเดียวกันกลีบเลี้ยงสีเขียวเชื่อมติดกันเป็นหลอดยาว มีทั้งดอกชั้นเดียวและดอกซ้อน กลีบดอกสีขาว เมื่อใกล้โรยเปลี่ยนเป็นสีชมพูและสีแดง กลีบดอกรูปแถบ มีกลิ่นหอม ส่งกลิ่นหอมแรงในช่วงค่ำจนถึงช่วงเช้า ดอกบาน 3-4 วัน ผล : เป็นผลแห้ง รูปกระสวย เปลือกแข็งเป็นเส้นตามยาว 5 สัน

การนำมาใช้ประโยชน์ :

ทั้งต้น เป็นยาแก้ไอ - ราก , ผล และเมล็ด เป็นยาขับพยาธิ - ใบ ตำพอก แก้ปวดศีรษะ แก้ท้องอืดเฟ้อ เป็นยาสมาน - เมล็ด เป็นยาถ่าย แก้ไข้ แก้ตกขาว อาการวิงเวียนศีราะ แช่ในน้ำมัน รักษาโรคผิวหนังแผลฝี น้ำต้มเมล็ดแก้อหิวาตกโรค และใช้รักษาโรคเอดส์ รากต้มน้ำกินเป็นยาถ่ายพยาธิ - ใบเอามาตำเป็นยารักษาแผลหรือฝี

สรรพคุณ :

ไม่มี

โทษของต้นไม้ :